Dharmatalk in Ehipassiko Boeddhistisch Centrum over het dagelijks leven in een Europese ZenBoeddhistische tempel.
Het zenboeddhisme in Europa bevindt zich in een pioniersperiode. Het boeddhisme past zich aan aan de cultuur en de tijd waarin het zich bevindt. In zentempel Ryumonji in de Elzas (Frankrijk) waar ik beoefen, proberen we de beste voorwaarden te vinden voor een leven dat zich aanpast aan de noden van de hedendaagse Europeanen.
Categorie: Zen
Een duwtje van 1000 jaar Boeddhistische beoefening in de rug!
O-jukai ceremonie in zentempel La Gendronnière
O-jukai betekent “de voorschriften ontvangen”. Als je wilt toetreden tot de gemeenschap van Boeddhisten, dan neem je deel aan een ceremonie waar je de voorschriften – een geheel van ethische leefregels – ontvangt.
Tijdens de maand juni 2015 vond voor de eerste maal in Europa een o-jukai ceremonie plaats, die vijf dagen duurde en waar je letterlijk ondergedompeld werd in een lange reeks van ceremonies en onderrichtingen: sutra’s zingen, wierook branden, prosternaties, offerandes, enz. Zeer oude, respectabele roshi’s (zenmeesters) kwamen uit Japan om ons te helpen en werden bijgestaan door een groep monniken en jeugdige novicen.
Lees verder Een duwtje van 1000 jaar Boeddhistische beoefening in de rug!
Natsumas zien
Een uittreksel uit de teisho van Sekiguchi Roshi in zentempel Ryumonji, die imponeerde door de éénvoud en eerlijkheid.
Bashô – haiku-meester uit de 17 eeuw- wandelde elke dag op dezelfde manier door de straat tot hij op een dag kleine witte bloemetjes ontdekte in de haag langs de kant van de weg. Natsumas, eenvoudige bloemetjes die geen aandacht opeisen.
Hout
Blootvoets
op de plankenvloer
Noch warm, noch koud,
De slag op het hout
verdwijnt in de ochtendvries.
Broodkruimels voor …
In ZenBoeddhistische kloosters offeren we bij middagmaaltijd een broodkruimel voor de hongerige geesten. Een ceremonieel gebaar dat ons even doet denken aan het geluk dat we hebben elke dag onze portie eten zomaar op ons bord te krijgen.
De nederlandse schilder-dichter Lucebert gebruikte de broodkruimel om zijn gevoel van kosmische nietswaardigheid uit te drukken. De broodkruimels van Hans en Grietje behoren tot ons collectief bewustzijn. Ze markeerden hun pad met broodkruimels in de hoop hun “home” of “beginpunt” terug te vinden. Vandaag kennen we allemaal de broodkruimels als “een virtueel kruimelpad” dat ons op de website toont waar we ons virtueel bevinden, meer gekend in de engelse benaming “breadcrumb”.
Broodkruimels zijn altijd en overal. De beoefening van zen is een pad ontdekken, een pad bedekt met broodkruimels die anderen voor ons hebben gemarkeerd, je moet ze gewoon zien en de juiste weg volgen.
Oei, waar is mijn sutraboek
In zenboeddhistische kloosters is het branden van wierook een dagelijks gebruik. Bijna elke rituele handeling gaat er gepaard met het offeren van wierook. Door wierook te branden drukken we onze dankbaarheid uit .
Lees verder Oei, waar is mijn sutraboek
Oryoki of de beoefening van “juist genoeg”
Oryoki is de naam van de ceremonie die in zen-boeddhistische kloosters wordt gehouden tijdens de maaltijd. Oryoki komt van het Japans en betekent “juist genoeg”. Het verwijst naar de kom van een monnik die net groot genoeg is om hem te voeden.
Azalea’s zijn ook levende wezens
Elke ochtend is er in een zenklooster een theemoment waarop iedereen aanwezig is. Na de ochtendzazen drinken we samen koffie en thee. We bespreken praktische zaken besproken die belangrijk zijn voor het harmonieus samenleven in een groep.
Joya no kane
Nieuwjaar vieren in La Gendronnière, het eerste zenboeddhistische klooster van Europa. De plaats van de niet-angst – zo noemde wijlen meester Deshimaru deze eerste Boeddhistische stek. Een aangewezen plek om je bono’s (verlangens en passies) te trainen, het domein ligt namelijk in het hart van de Loire-streek en is omgeven door de wijngaarden, kastelen en overblijfselen van een exuberante levensstijl van de vroegere koningen en adel. Het kasteel op het domein van La Gendronnière verraadt de vervallen glorie van een te luxueus verleden.
Ochtendzazen
Gelukkig komt Jean-Marie me ophalen met de wagen voor de eerste vroege zazen in de nieuwe dojo. Ik moet de Pajotse heuvels niet op klimmen met de fiets om 6 uur s’morgens, een hele opluchting. Zazen in het donker en de stilte van de ochtend, het is de beste zazen. Straks ga ik naar de begrafenis van de vader van een vriend.. Ik hoop iets van de rust en sereniteit van de meditatie mee te nemen.
De wereld wordt wakker tijdens de zazen. Vanuit een diepe stilte komen de geluiden langzaam tot leven. Ze maken de stilte nog intenser. De eerste mensen komen toe en lopen zacht de trappen op. Een deur gaat open. Het licht komt binnen en toont de nieuwe kurkvloer waar we zo trots op zijn. Ik voel me perfect gelukkig op mijn vierkante meter. De dag is begonnen, een schitterende dag.
Ik loop terug naar huis langs de vaart en baan me een weg in pas gevallen bladeren die hun schoonheid nog niet hebben prijsgegeven. Het zal nog enkele dagen duren vooraleer hun verval het asfalt haar kaalheid teruggeeft. Wat zit het allemaal goed in elkaar !!!