Aandacht is het kloppend hart van de beoefening van Zen. Waarom ? Zonder aandacht kunnen we niet helemaal aanwezig zijn. Kunnen we niet helemaal waarnemen. Kunnen we “de Weg die onder onze voeten ligt, niet begrijpen ” (Sandokai). Aandacht is ten volle de Weg bewandelen.
“Stop met zoeken, ik heb het gevonden”
Een gedachte is slechts een afscheiding uit onze hersenen. Een gedachte is geen gif. Maar als je ze vastgrijpt en erdoor gecontroleerd wordt, wordt ze giftig.
Uchiyama Roshi
Ilja Leonard Pfeiffer wordt zen al fietsend van Nederland naar Rome en niet terug.
In het Japans heet het do. In het Chinees tao. Wat ik heb geleerd over dit concept van de weg, is dat het verschilt van ons idee van de weg. Wij denken dat een weg ertoe dient om de bestemming te bereiken. Maar dat is veel te simplistische gedachte van ons. Natuurlijk is er een bestemming. Anders zouden we nooit vertrekken. Maar het gaat er niet om die bestemming te bereiken. Het gaat om het gaan. De weg is geen middel tot het doel. De weg zelf is het doel. De bestemming leidt alleen maar af van de weg. Je kunt alleen maar leren en genieten van de weg als je in staat bent de bestemming te vergeten. Ik moet afleren te denken dat we naar Rome fietsen. Ik moet naar het zuiden fietsen. Ik moet gewoon fietsen.
Ilja Leonard Pfeiffer
Blootvoets
op de plankenvloer
Noch warm, noch koud,
De slag op het hout
verdwijnt in de ochtendvries.
