Van punt A naar B fietsen is een plezier dat weinigen op onze overvolle wegen kunnen delen met de mindfull fietser. Elke rit is een avontuur waarbij het reizen op zich en niet de bestemming het enige en ultieme doel is.
De fiets behoort tot de dagelijkse momenten die ik koester. Dit moment van glorie van het mij dagelijks verplaatsen dient enkel om een aantal noodzakelijke dingen te doen: boodschappen, me naar het treinstation verplaatsen, naar de meditatie gaan… . Het gebeurt zelden dat ik met tegenzin naar mijn stalen ros kijk en me beklaag over de fysieke inspanning, het nat worden, het trotseren van gevaarlijke wagens, alles wat een fietser ‘lijden’ kan.
Ik heb het geluk om op een mooi stukje Pajottenland te leven en fiets in geen tijd van mijn vertrekpunt naar het kanaal Brussel-Charleroi waar ik mijn weg verderzet. Ook het weer speelt me zelden parten, de hedendaagse kledij zorgt ervoor dat we droog blijven maar zelfs het nat worden behoort tot het leven van een mens. Waar het verkeer vandaag een kwelling is geworden, is het voor een mindfull-fietser elke keer opnieuw een ontdekkingstocht. Elke rit is anders, soms zit de wind in de “goede” richting, soms wordt het trappen een ware inspanning.
Uiteindelijk gaat het niet over de fiets maar over elk moment van opmerkzaamheid. Elk moment van volledig aanwezig te zijn. Op de fiets redt aandacht je leven bijna op ieder moment. De fiets is mijn moment waar alle gedachten oplossen in een natuurlijke observatie van alles wat er rond je beweegt.
En soms kijken mijn vrienden met een medelijdende blik als ik weer eens door een stortbui on sneeuwstorm richting thuis fiets. Maar zoals Zenmeester Taisen Deshimaru zei
“Good becomes bad and bad becomes good”.
Fietsen verzorgt je lichaam, houdt je aandacht overeind. Hoe heerlijk is het niet om de streling van een briesje wind over je schedel te voelen.