I am not what I am.
I am what I do with my hands.
Louise Bourgeois
I am not what I am.
I am what I do with my hands.
Louise Bourgeois
Dharmatalk in Ehipassiko Boeddhistisch Centrum over het dagelijks leven in een Europese ZenBoeddhistische tempel.
Het zenboeddhisme in Europa bevindt zich in een pioniersperiode. Het boeddhisme past zich aan aan de cultuur en de tijd waarin het zich bevindt. In zentempel Ryumonji in de Elzas (Frankrijk) waar ik beoefen, proberen we de beste voorwaarden te vinden voor een leven dat zich aanpast aan de noden van de hedendaagse Europeanen.
O-jukai ceremonie in zentempel La Gendronnière
O-jukai betekent “de voorschriften ontvangen”. Als je wilt toetreden tot de gemeenschap van Boeddhisten, dan neem je deel aan een ceremonie waar je de voorschriften – een geheel van ethische leefregels – ontvangt.
Tijdens de maand juni 2015 vond voor de eerste maal in Europa een o-jukai ceremonie plaats, die vijf dagen duurde en waar je letterlijk ondergedompeld werd in een lange reeks van ceremonies en onderrichtingen: sutra’s zingen, wierook branden, prosternaties, offerandes, enz. Zeer oude, respectabele roshi’s (zenmeesters) kwamen uit Japan om ons te helpen en werden bijgestaan door een groep monniken en jeugdige novicen.
Lees verder Een duwtje van 1000 jaar Boeddhistische beoefening in de rug!
Een uittreksel uit de teisho van Sekiguchi Roshi in zentempel Ryumonji, die imponeerde door de éénvoud en eerlijkheid.
Bashô – haiku-meester uit de 17 eeuw- wandelde elke dag op dezelfde manier door de straat tot hij op een dag kleine witte bloemetjes ontdekte in de haag langs de kant van de weg. Natsumas, eenvoudige bloemetjes die geen aandacht opeisen.
Blootvoets
op de plankenvloer
Noch warm, noch koud,
De slag op het hout
verdwijnt in de ochtendvries.
Het is 31 oktober, sinds altijd één van die dagen waarop de mensen en de geesten even dichter bij elkaar komen. Allang voor de christenen 1 november tot een vrije dag omdoopte bestond het al. Misschien niet toevallig deze dagen waarop de blaadjes gewillig de boom van hun leven lossen. De zwaartekracht brengt ze veilig en wel op de grond. Ze hebben het minder moeilijk dan wij om het leven achter zich te laten. Het lijkt eerder een feest: dwarrelende blaadjes fladderen door de lucht. Of komen ze volgend jaar terug en weten ze het? Zijn het dezelfde blaadjes die elk jaar weer verschijnen?
In ZenBoeddhistische kloosters offeren we bij middagmaaltijd een broodkruimel voor de hongerige geesten. Een ceremonieel gebaar dat ons even doet denken aan het geluk dat we hebben elke dag onze portie eten zomaar op ons bord te krijgen.
De nederlandse schilder-dichter Lucebert gebruikte de broodkruimel om zijn gevoel van kosmische nietswaardigheid uit te drukken. De broodkruimels van Hans en Grietje behoren tot ons collectief bewustzijn. Ze markeerden hun pad met broodkruimels in de hoop hun “home” of “beginpunt” terug te vinden. Vandaag kennen we allemaal de broodkruimels als “een virtueel kruimelpad” dat ons op de website toont waar we ons virtueel bevinden, meer gekend in de engelse benaming “breadcrumb”.
Broodkruimels zijn altijd en overal. De beoefening van zen is een pad ontdekken, een pad bedekt met broodkruimels die anderen voor ons hebben gemarkeerd, je moet ze gewoon zien en de juiste weg volgen.
In zenboeddhistische kloosters is het branden van wierook een dagelijks gebruik. Bijna elke rituele handeling gaat er gepaard met het offeren van wierook. Door wierook te branden drukken we onze dankbaarheid uit .
Lees verder Oei, waar is mijn sutraboek
Oryoki is de naam van de ceremonie die in zen-boeddhistische kloosters wordt gehouden tijdens de maaltijd. Oryoki komt van het Japans en betekent “juist genoeg”. Het verwijst naar de kom van een monnik die net groot genoeg is om hem te voeden.
Elke ochtend is er in een zenklooster een theemoment waarop iedereen aanwezig is. Na de ochtendzazen drinken we samen koffie en thee. We bespreken praktische zaken besproken die belangrijk zijn voor het harmonieus samenleven in een groep.