Natsumas zien

Een uittreksel uit de teisho van Sekiguchi Roshi in zentempel Ryumonji, die imponeerde door de éénvoud en eerlijkheid.

Bashô  – haiku-meester uit de 17 eeuw- wandelde elke dag  op dezelfde manier door de straat tot hij op een dag kleine witte bloemetjes ontdekte in de haag langs de kant van de weg. Natsumas, eenvoudige bloemetjes die geen aandacht opeisen.

Lees verder Natsumas zien

Het graf zonder datum

bloemen op het kerkhofHet is 31 oktober, sinds altijd één van die dagen waarop de mensen en de geesten even dichter bij elkaar komen. Allang voor de christenen 1 november tot een vrije dag omdoopte bestond het al. Misschien niet toevallig deze dagen waarop de blaadjes gewillig de boom van hun leven lossen. De zwaartekracht brengt ze veilig en wel op de grond. Ze hebben het minder moeilijk dan wij om het leven achter zich te laten. Het lijkt eerder een feest: dwarrelende blaadjes fladderen door de lucht. Of komen ze volgend jaar terug en weten ze het? Zijn het dezelfde blaadjes die elk jaar weer verschijnen?

Lees verder Het graf zonder datum

Broodkruimels voor …

In ZenBoeddhistische kloosters offeren we bij middagmaaltijd een broodkruimel voor de hongerige geesten. Een ceremonieel gebaar dat ons even doet denken aan het geluk dat we hebben elke dag onze portie eten zomaar op ons bord te krijgen.

De nederlandse schilder-dichter Lucebert gebruikte de broodkruimel om zijn gevoel van kosmische nietswaardigheid uit te drukken. De broodkruimels van Hans en Grietje behoren tot ons collectief bewustzijn.  Ze markeerden hun pad met broodkruimels in de hoop hun “home” of “beginpunt” terug te vinden. Vandaag kennen we allemaal de broodkruimels als “een virtueel kruimelpad” dat ons op de website toont waar we ons virtueel bevinden, meer gekend in de engelse benaming “breadcrumb”.

Broodkruimels zijn altijd en overal. De beoefening van zen is een pad ontdekken, een pad bedekt met broodkruimels die anderen voor ons hebben gemarkeerd, je moet ze gewoon zien en de juiste weg volgen.

Joya no kane

Nieuwjaar vieren in La Gendronnière, het eerste zenboeddhistische klooster van Europa. De plaats van de niet-angst – zo noemde wijlen meester Deshimaru deze eerste Boeddhistische stek. Een aangewezen plek om je bono’s (verlangens en passies) te trainen, het domein ligt namelijk in het hart van de Loire-streek en is omgeven door de wijngaarden, kastelen en overblijfselen van een exuberante levensstijl van de vroegere koningen en adel. Het kasteel op het domein van La Gendronnière verraadt de vervallen glorie van een te luxueus verleden.

het kasteel op La Gendronnière Lees verder Joya no kane

Ochtendzazen

pad in de herfst met bladeren bedolvenGelukkig komt Jean-Marie me ophalen met de wagen voor de eerste vroege zazen in de nieuwe dojo. Ik moet de Pajotse heuvels niet op klimmen met  de fiets om 6 uur s’morgens, een hele opluchting. Zazen in het donker en de stilte van de ochtend, het is de beste zazen. Straks  ga ik naar de begrafenis van de vader van een vriend.. Ik hoop iets van de rust en sereniteit van de meditatie mee te nemen.

De wereld wordt wakker tijdens de zazen. Vanuit een diepe stilte komen de geluiden langzaam tot leven.  Ze maken de stilte nog intenser. De eerste mensen komen toe en lopen zacht de trappen op. Een deur gaat open. Het licht komt binnen en toont de nieuwe kurkvloer waar we zo trots op zijn. Ik voel me perfect gelukkig op mijn vierkante meter. De dag is begonnen, een schitterende dag.

Ik loop terug naar huis langs de vaart en baan me een weg in pas gevallen bladeren die hun schoonheid nog niet hebben prijsgegeven. Het zal nog enkele dagen duren vooraleer hun verval het asfalt haar kaalheid teruggeeft. Wat zit het allemaal goed in elkaar !!!