Elke avond daal ik af naar het kanaal Brussel-Charleroi waar ik mijn vriend Maurice ontmoet. Maurice is een ezel, fotogeniek. Elk beeld van Maurice is anders en verrassend. Het is een oefening in zien, elke avond blijf ik even staan, met mijn fotoapparaat in aanslag: zijn bewegingen volgen, het licht capteren.
Het volgen van de covid19 – regels brengt ons regelrecht naar onze Boeddhistische beoefening. Voor ons zijn het eigenlijk geen regeltjes maar is het een spirituele beoefening in aandacht. Het is die kwaliteit van onze aanwezigheid in de wereld die we dagelijks in de meditatie beoefenen. Meditatie is zoals velen denken geen concentratie op één punt. Tijdens de zenmeditatie hebben we een ruime en zachte blik en zijn de ogen ontspannen. We zien als het ware wat er in onze rug gebeurt. Het is een praktijk van volledig aanwezig te zijn in de wereld, zeker geen dromerige bezigheid.
Lees verder Covid 19 regels: een spirituele beoefening
Begin november, tijd van melancholie, even stilstaan bij de vergankelijkheid en een moment van stilte voor degene die ons verlaten hebben.
Woorden van zenmeeester Reigen Wang-Genh in een onderricht tijdens de meditatie.
Bij de begrafenisplechtigheid van een geliefde zei Victor Hugo:
“Het wonder van dit grote vertrek, de dood genoemd, is dat degenen die vertrekken niet vertrekken. Wie u ook bent, die een geliefde in het graf heeft zien vallen, denkt niet dat u door hem bent achtergelaten. De schoonheid van de dood is de aanwezigheid. Het wezen waar we om huilen is verdwenen, maar niet vertrokken. We zien zijn lieve gezicht niet meer, maar we voelen ons onder zijn vleugels. De doden zijn de onzichtbare, maar zij zijn niet de afwezigen. ”
Dharmatalk van Annemie Genshin in Ehipassiko Boeddhistisch Centrum in Antwerpen over het dagelijks leven in een Europese ZenBoeddhistische tempel.
In zentempel Ryumonji in de Elzas (Frankrijk) proberen we de beste voorwaarden te vinden voor een manier van leven die aangepast is aan de noden van de hedendaagse Europeanen. Beluister de podcast die begint met een geleide meditatie van 10 minuten.
Het gebeurde anderhalf jaar geleden en buiten regende het pijpenstelen. Plots werd ik bij de abt geroepen. Gezeten aan de tafel vroeg de abt mij om de ango van de eerste monnik te doen, gevolgd door de Hossen ceremonie. Ik keek hem aan met een sprakeloze blik en antwoordde: “dank je voor het vertrouwen, maar ik voel me onbekwaam om dit te doen”. Zijn repliek: “zeer goed antwoord, je bent er helemaal klaar voor” haalde elk argument onderuit. Lees verder Vier seizoenen in drie maanden
Tijdens de avondzazen zingt zenmeester Olivier Wang-Genh een evocatie aan de bodhisattava Kanzeon. Kanzeon belichaamt het mededogen. De bodhisattva die “ziet” (kan 觀) de “geluiden” of “kreten” (on音) van de “wereld” (ze 世) en reageert met medeleven (jihi 慈悲) om wezens te helpen met alle soorten ongeluk en lijden. Ook wel Kannon Bodhisattva (Kannon Bosatsu 觀音菩薩) en Kanjizai Bodhisattva (Kanjizai Bosatsu 觀自在菩薩) genoemd.
Lees verder Kanzeon, het mededogen
Net als de koude wordt de grote warmte als een vijand van de mens gezien. “Blijf binnen” is de goede raad die we te horen krijgen via alle mogelijke mediakanalen. Voor de fietsers liggen de kaarten anders. Persoonlijk heb ik geen keuze, de fiets is mijn enige vervoermiddel. Net als de renners die de Tour rijden waag ik mij toch in de hitte van een brandende zon ondanks alle “goede raad”.
Iedereen kan gevechten van slechts één dag leveren. Pas als we de last van die twee afschuwelijke eeuwigheden, gisteren en morgen, op ons nemen, storten we in. Het is niet de ervaring van vandaag die de mensen gek maakt. Het is de spijt of verbittering over iets wat gisteren is gebeurd en de angst voor wat morgen kan brengen.
Richmond Walker in Twenty-Four Hours a Day
Van punt A naar B fietsen is een plezier dat weinigen op onze overvolle wegen kunnen delen met de mindfull fietser. Elke rit is een avontuur waarbij het reizen op zich en niet de bestemming het enige en ultieme doel is. Lees verder Mindfull fietsen
Voor de mindful fietser is de unieke, intieme relatie die we met de fiets hebben iets waar we ons bewust van moeten zijn, maar die we ook moeten koesteren. Als we mindful fietsen, kunnen we ons verlustigen in dit eenvoudige staaltje van techniek waarmee we naar de stad of de andere kant van de wereld kunnen reizen, zonder brandstof en alleen met wat water en voedsel, en dat onze inspanningen beloont met vrijheid en snelheid. Het geeft ons moed en stelt ons in staat om het onmogelijke te doen. Het maakt ons, in één woord, tot supermensen.
Nick Moore in Mindfull fietsen
